Düne kadar eve
girdiğimde açtığım kapı koridora değil
karanlıklara açılıyordu
(Sen ne zamandan beri yanlızsın ki? )
Evi yuva yapan
içindeki insanlardır derler ya.Hala tek başıma giriyorum eve ve her girişimde o aynı cümleyi söylüyorum
‘’Hayatım ben geldim ‘’
Ev ; hani kimi
gecekondu kimi apartman dairesi kimide villa yada herneyse …
Bana dediler ki günün birinde
Sen herşeyi ;sorunumu kaygılarımı üzüntülerimi geride
bırakıp ,her boktan olan şeyi ardıma atıp anahtarını çevirip kapısını açıp derin
bir nefes alıp adımımı attığımdaki rahatladığım o ev gibisin .
Ben o insanların o evi
olmak istemiyorum .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder