Pencere

Dedilerki (deliler) pencereyi değiştirmekte fayda var .Bugüne kadar baktığım pencereleri düşündüm.İlk aklıma resmi bayramlarda kortejin geçişini seyretmek için annemin işyerindeki pencereye oturtulduğum ve  sevgili annemin ellerini belime dolayıp bana rap rap sesleri eşiliğinde askerleri gösterdiği o an geldi gözlerimin önüne.Lakin konu olan pencere bu pencere değil.Bu bir meta dokunulan gözlenen taş attığında  evlerin işyerlerinin muaynehanelerin yazıhanelerin kerhanelerin mütememnin cüzü  olan kırılan camı içerisinde barındıran ışıldalık. ( nasıl salladım bir bilsen )

Çok zoruma giden ; sana karşı  bir pencereden bakmak olurdu vede daha boktanı senin beni o pencereden ara arada olsa görebilme ihtimalini bilmem olurdu.Seni karşıdan seyretmek beton bir blok içerisinde gün ışığı gelsin diye camla kaplanmış çevresi süslenmiş bir umuttan bakmak , ışıktan daha yakıcı olurdu emin ol .Güneş ışınları sekiz dakika onsekiz saniyede dünyaya ulaşırken karşı pencereden bana bakan kadına ulaşamamak ; bunu  düşünebiliyormusun sevgili hangimiz daha çok yakıcı oluruz güneş mi ben mi .

 (Bana komşu olma ,bana dost olma ,bana arkadaş olma ,bana kanka olma , bana içki arkadaşı olma , başkalarının güneşi  hiç olma dayanamam ; olursan hepimizi yakarım)

Rapunzel o ki sevgili prensine pencereden saçlarını uzatıp ona  kavuşan masal kahramanı değil mi ? ( kısa saç güzel oluyor daha da kısa saçları seviyorum ) .Rapunzelim ben evet o Rapunzel sana saçlarını uzatan ama lanet olası rüzgarın bir türlü sana ulaşmasına engel olduğu o saçları uzatanım ben. Bana bir ad bulmak gerek …

Pencere ;

Dediler ki (deliler) pencereyi değiştirmekte fayda var.

Dediler ki (deliler) arka bahçemde ağaçlar var .

Bilmezler ki ( deliler) o ağaçları ben büyütttüm emek emek her dalındaki yaprağında bir hikayem var .

Bilmezler ki (deliler) yağmur yağmadı ağaçları doyuran bendim  kan ağladım doydular.

Her tohumdan ağacım olmadı benim ama şimdi içimde bir tohum büyütüyorum bir kadın gibi sevgi ile çocuk gibi umudumu yitirmeden.

(Bahçesinde dalı olmayan gelmiş bahçemde ağaçlık taslıyor Özdemir A. )

Saat onikiyi geçti

Filmin birinde Süleymaniye caminin temizlikçisinin hikayesini anlatmışlardı  .Çocukluğunda Süleymaniye  camiinin fotoğrafını görüp camiye öyle aşık olmuş ki düşlerinde cami gözünde camii yediğinde cami içtiğinde cami .Büyümüş İstanbula gitmiş camiyi bulmuş  şükür namazı kılmış sonra caminin bahçesini temizlemiş  yaprakları çöpleri …

Caminin imamı onu görmüş ve bakıcı olarak işe almış ve sadece ve sadece imamla onun bildiği  gizli bir odayı ona vermiş.O camiinin odası rivayete göre İstanbulu en güzel gören manzaraya gören pencereye sahipmiş .O manzaraya nail olmakta ancak büyük bir tutkuyla mümkünmüş.

Kıssadan hisse

Dediler ki (deliler) pencereyi değiştirmekte fayda var.

Hayır yok

Ordasın görüyorum sahip olduğum tek pencereden seni görüyorum

Değiştir deme bana ….